Τρία ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΤΑ ΕΡΗΜΑ ΜΟΥ ΝΙΑΤΑ

Τα χρόνια μου τα έζησα και λίγο πριν το τέρμα

αναπολώ τον έρωτα στα νιάτα μας τα έρμα

απού δεν είχε επαφή στο σάλιο και στο κρέας

και σπαρταρούσαν οι καρδιές του νέου και της νέας,

την εποχή τη δύσκολη που όλοι επεινούσαν

μα είχαν για πιστεύω τους: (Για μια τιμή! πως ζούσαν).

Και την τιμή την σύνδεαν, με κέρατα… και σκέλια

κάθε γυναίκας κι ήσανε για κλάματα και γέλια…

Μα τα σκληρά πιστεύω τους ήδη ξεπαραλυούσαν

κι η προίκα και η παρθενιά σ’ αυτό πρωτοστατούσαν.

Άρχιζε η επανάσταση που ‘χει επικρατήσει

και τη γυναίκα ειδικά… έχει αποκαταστήσει!

Και για του λόγου το αληθές αμέσως θα σας δώσω

κάμποσα παραδείγματα που μπόρεσα να σώσω:

Δυό έφηβοι μια… μορφονιά, σφοδρά ερωτευτήκαν

και με τον πετροπόλεμο τρυποκεφαλιαστήκαν.

Μια πλούσια κι ο φαμέγιος τους τα χείλη τους ενώσαν….

κι οι πλούσιοι τρελαθήκανε… αλλά τους στεφανώσαν.

Μια που με γέρο πάντρευαν, χωρίς να τονε θέλει

του'φυγε απ' την Εκκλησιά, μ' ένα μικρό κοπέλι 

Τρεις μπουνταλούδες που ποτέ δεν άνοιγαν βιβλίο,

αλληλοαπαχτήκανε πριν βγάλουν το σχολείο!

Η καλλονή που ο φίλος της την είχε παρατήσει

με ασπιρίνες τη ζωή, πήγε να τερματίσει...

Και εγώ, η πιο σεμνότυφη, για να μην πηαίνω πίσω

δυο έρωτες της εποχής, αξιώθηκα… να ζήσω.

Σε τούτα τα ελάχιστα προτού να σταματήσω

νιώθω την υποχρέωση να σας διευκρινίσω:

Δεν ήτανε… «Πλακωνικοί…» οι έρωτές μας κείνοι

και πριν από τα στέφανα… ζημιά… δεν είχε γίνει…

Παρ’ όλ’ αυτά τα νοσταλγώ τα νιάτα μας εκείνα.

Θέ μου! να ξαναγύριζαν κι ας σέρναν και την πείνα…

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥ*

Τα νέα φορολογικά τα μέτρα, τα γελοία,

που ‘μπηξε η κυβέρνηση με τόση ευκολία,

εφέρανε στους Έλληνες οξεία αψιλία…

Κι ενώ εμηδενήσανε και τον χρηματοδείχτη!

πλήρως ικανοποίησαν τον Υπουργό τον… μπήχτη.

Πρώτα φορολογήσανε χωρίς πολλές κουβέντες

σπίτια, καλύβες, στέγαστρα και τσαντηριών τις τέντες.

Κι αφού επεκταθήκανε ακόμα και στους τάφους

και παραπέρα και στη μια τη σπιθαμή εδάφους

τεκμήριο εβάλανε στους φρεσκοπαντρεμένους

και τους φορολογήσανε σαν οικονομημένους!

Ύστερα, πιάσαν τους νεκρούς, (στο κράτος που χρωστούσαν)

και τους αφήναν άταφους, τα χρέη αν δεν ξοφλούσαν.

Κι αυτά σα να μην φτάνανε και Το αυγό κουρέψαν

και των φτωχών ταμιευτών τα ‘μόλογα ληστέψαν!

λες και δεν ήταν κούρεμα η υποτίμησή τους

τόση! που ζήταγαν λεφτά για την απόκτησή τους…

Μετά από το κούρεμα, είν’ τρομοκρατημένη

όλη η Ελλάδα επειδή ξύρισμα περιμένει

στο σώμα και την κεφαλή, στα χέρια και στα σκέλη!

που θα ‘ναι τόσο άγαρμπο ώστε θα κόψει μέλη!

Κι ενώ επράξανε αυτά, κι αντί να αυτοκτονήσουν,

μας λένε ότι χρήματα πολλά θα ‘κονομήσουν,

λίαν συντόμως που το αυγό, κόντρα θα το ξουρίσουν!

  

* Συνεργασία Βασίλης Βλαχάκος, Σπάρτη

Στον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Η άρθρωσή σου, σου ‘πανε, είναι να τηνε κλαίεις

γιατί τον κάθε βουλευτή, συ, βολευτή τον λέεις

κι είπες: Η άρθρωση είν’ καλή, εγώ την εκβιάζω

και βολευτή (απ’ το βόλεμα), τον βουλευτή, τον κράζω.