Όραμα μηδέν.

Σου είπαν ένα ξερό και κυνικό:
«εδώ σταματάς,
σου αφαιρούμε τα εφόδια για να προχωρήσεις
με μια απλή χειρουργική επέμβαση
σου αφαιρούμε το σθένος απ’ την ψυχή
και το όραμα απ’ τα μάτια
έτσι που να βλέπεις πάντα κόσμους λειψούς
και μια γη ξερή ν’ απλώνεται μπροστά σου
αποφορά μιας σήψης
που δεν ήσουν ποτέ υπεύθυνη γι’ αυτήν».
Και πού θα φτάσεις
αν σου ξεριζώσουν -σκέφτηκες-
την επιθυμία για ταξίδια και όνειρα
ώστε να γίνεις μια βλοσυρή εικόνα
σ’ ένα παράθυρο που προσμένει
και δεν προσπαθεί για το ελάχιστο κόμμα στη λέξη αγαπώ;
Το πουκάμισό σου κοκκίνισε απ’ το αίμα
καθώς συγκέντρωνες στο στήθος σου
τις αιχμηρές στιγμές...
κι η Ελλάδα τώρα
δεν έχει ν’ ακουμπήσει παρά ένα σακίδιο ενοχών
πάνω στο πλατύσκαλο
που νιώθει το διστακτικό σου πάτημα.
Οι άγγελοι βυθίζουν ένα φεγγάρι σε στυφό κρασί
και με τ' αστέρια διακοσμούν αζύμωτο ψωμί
ώστε ο καθρέφτης των συναισθημάτων σου
να σπάει στη δύση, ανάμνηση ακμής αλλοτινής
που σε αρνείται συνεχώς και μένει μόνο η οργή
σαν συννεφιά της σκέψης
να αλώσει το περήφανο κορμί
που έστεκε ορθό σε ανέμους.

25/03/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης