Πριν πεις καληνύχτα, αρκεί ένα "σ' αγαπώ".

Σε κοιτώ τις ώρες που ανασαίνω το όνειρο
κι η συννεφιά με μαθαίνει το φως
ένα βλέμμα απέριττο, γεννημένο σε πέλαγα
τοπίο ψυχής που γεμίζει τη μοναξιά
με τους καταρράκτες του ουρανού,
σαν πλησιάζεις μια λέξη στα χείλη σου
είναι ο δισταγμός της φωνής σου
η δίοδος της ανεξίτηλης μνήμης,
να σε θυμάμαι σαν φως, σαν αλήθεια
να σε θυμάμαι σαν αγάπη
που γράφει στις άβολες σιωπές
τα μυστήρια ενός αστεριού
που το λαιμό σου στολίζει
κι η συστολή σου προσελκύει το άπειρο
γίνεται τραγούδι των Αγγέλων,
ενώ μια πηγή κελαρύζει χρώματα
και τα μάτια σου παίρνουν την ομορφιά
μιας ανυπότακτης ζωής.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης