ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Για την αγάπη που πρέπει να ξεχειλίζει απ' την ψυχή του κάθε ανθρώπου, αιθέριο και πολύτιμο πλάσμα που κλείνει κάθε πληγή και κάθε βάσανο διαγράφει απ' τον χρόνο.

Καθρέφτης το πρόσωπό σου
λίμνη των θαυμάτων που ριγά
χαμόγελο-δροσιά που ομορφαίνει
κι εκεί στο βάθος σιγαλιά.
Ακούς του αηδονιού το μόνο λάλημα
και της καρδιάς τούς τοξευτούς ήχους
σώμα που λάμπει την αγνότητα στο "είναι" του
και μία γεύση αλήθειας ακουμπά σαν γύρη
στα πολυταξιδεμένα χείλη.
Κι αν βάδισα όλον τον δρόμο
ψυχής σκοτάδια αρνήθηκα
έψαξα στην αγάπη το γιατρικό μου για τη λήθη
κι άνοιξα την πόρτα της καρδιάς σ' ένα παράπονο γλυκό
χέρι ανθρώπου να μη δω να τρέμει από το κρύο και την πείνα
γιατί είναι πόνος που τρυπά και με ματώνει
τις ώρες που η μοναξιά αγριεύει
κι ένας ακούραστος λυγμός με συνταράσσει,
ατόφιο αίσθημα...
άνθρωπε μου αποκοιμήσου με χαρά
κρεβάτι στρώσε σε όνειρα ζεστά
και στης ελπίδας το μαξιλάρι σκέψου
αν η αγάπη είναι της ευγνωμοσύνης δώρο που ξυπνά.

24/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης