Σκέφτομαι...

Σκέφτομαι τις αθόρυβες στιγμές που στη ζωή περνάνε

τις μολυβιές που αφήνει ο χρόνος

και ξεθυμαίνουν γρήγορα στην αμμουδιά...

Κι όμως το τραγούδι δεν μπορεί να μη φτάνει μέχρις εδώ

το ψιθυρίζουν στους ώμους τα μαλλιά σου

με μια νότα γαλήνης διασχίζει ο ουρανός το βλέμμα σου

το ρίζωμα της ελπίδας στην ψυχή σου είναι μοιραίο.

Τυλίχτηκες τους αστερίες μιας δυνατής ανάμνησης

κι ακόμη δεν έσβησε η μοσχοβολιά του νυχτολούλουδου

μάταια η θάλασσα προσπαθεί να βρέξει τα φτερά σου...

Σε ντύσανε οι άνεμοι με το φόρεμα της νύχτας

γαλάζιο ανόθευτο σε οδηγεί

μια λέξη πάει να πιαστεί στα δίχτυα του ονείρου

κι ως να την προφέρεις

καίγονται τα μάτια σου

από του πόθου τη στεριά.

28/08/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης