Ακόμη μία νύχτα που ζητά να σκεπαστεί τα όνειρα...

Ακόμη μία νύχτα που ζητά να σκεπαστεί τα όνειρα...
ακόμη μία νύχτα που κρυφά διαβαίνει την ελπίδα.
Δίνει ανάσες μαγικές, ανθεί σαν ένα κρίνο
μες την ψυχή που καρτερεί τον άνεμο της αγάπης.
Ψυχή αγέραστη, ισχυρή, των πειρασμών το δάκρυ
καθώς χορεύει στη σιωπή κι ενορχηστρώνει τη ζωή
με τη φωτιά που καίει την καρδιά
και τον νου γόνιμη συντροφιά
κάθε φορά που τα άστρα σχηματίζουν τη μορφή σου.
Απάνεμο ακρογιάλι του ουρανού
χαράς προσκύνημα γλυκό
φως σαν αντάμωμα στιγμών
που λίγο πριν φτάσουν την αιωνιότητα
ανοίγουν του έρωτα το μονοπάτι.
Ακόμη μια νύχτα πάνω στο έρημο σκοτάδι
μια συστάδα από όνειρα που μοσχοβολούν
μια ματιά που κι όταν οι νύχτες κρύβουν τις αγωνίες της ψυχής
θα διασχίζει αυτά τα μέρη, περπατησιά αγγέλου που θα σπέρνει
σπόρο της μέρας δυνατό και μια πηγή που στέρεψε
θα γεμίζει με νερό μοναδικό.
Αχ να έπινα αχόρταγα τις επιθυμίες
που οι νύχτες μεγαλώνουν
και να έκρυβα σε μιας μέρας τον ανθό
έναν δικό σου αναστεναγμό!

24/09/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης