Δε θα διστάσω.

Δε θα διστάσω στα μάτια σου να κρύψω

τους θησαυρούς όλου του κόσμου

και μ’ ένα κυμάτισμα αγάπης

κάθε πόνο σου θα σβήσω

σμίγοντας τα όνειρα μου

στα χρώματα τα δικά σου.

Μ’ ένα άγγιγμα δειλό

που η μέρα τού δίνει αξεπέραστη θέρμη

ψυχής τα ανώφελα σκορπώ

άνεμος γίνομαι να διώξω

του σκοταδιού τα ψιθυρίσματα

με τα φιλιά μου.

Πάνω στο βλέμμα σου θα πιω

της ελπίδας το γάργαρο νερό

όπου η αγκαλιά σου με κλείνει

ανυπεράσπιστο, μικρό

το ίδιο χάδι σου, παρηγοριά ζητώ

πρόσωπο ασυννέφιαστο πρωινό

και χείλη παραδείσου μνήμη.

10/09/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης