Δε θα ’χε νόημα ένα καλοκαίρι
χωρίς έναν μικρό αποχαιρετισμό.
Η ομορφιά πάντα υπάρχει στον άνθρωπο
ακόμη και αν κατακτιέται δύσκολα
κι όλα τα συναισθήματα συνηγορούν στο άφραστο.
Για να πλάσω τη μορφή σου
πήρα ένα κύμα του Ιουλίου λυτρωτικό,
έδεσα τα όνειρα που με βασάνιζαν
σε μια σανίδα ναυαγισμένης ελπίδας,
ακόμη ψάχνω το άγγιγμα που έπεσε στην άμμο
σαν ένα αστέρι που διαλαλούσε το γαλάζιο
δίνοντας νόημα σε μια ζωή περαστική.
Τότε μου υποσχέθηκες θάλασσα μου
να φέρεις τον άγονο Σεπτέμβρη
μ’ ένα σχίσιμο ψυχής βαθύ.
Κι οι λέξεις μου να γίνουνε οι γλάροι
που γράφουν στα βράχια της αγάπης το φιλί.
χωρίς έναν μικρό αποχαιρετισμό.
Η ομορφιά πάντα υπάρχει στον άνθρωπο
ακόμη και αν κατακτιέται δύσκολα
κι όλα τα συναισθήματα συνηγορούν στο άφραστο.
Για να πλάσω τη μορφή σου
πήρα ένα κύμα του Ιουλίου λυτρωτικό,
έδεσα τα όνειρα που με βασάνιζαν
σε μια σανίδα ναυαγισμένης ελπίδας,
ακόμη ψάχνω το άγγιγμα που έπεσε στην άμμο
σαν ένα αστέρι που διαλαλούσε το γαλάζιο
δίνοντας νόημα σε μια ζωή περαστική.
Τότε μου υποσχέθηκες θάλασσα μου
να φέρεις τον άγονο Σεπτέμβρη
μ’ ένα σχίσιμο ψυχής βαθύ.
Κι οι λέξεις μου να γίνουνε οι γλάροι
που γράφουν στα βράχια της αγάπης το φιλί.
15/09/2015
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου