Η ΦΑΛΑΙΝΑ
Καθόλου
δεν παλεύεται η παχουλή κυρά μου.
Όπου βρεθεί κι
όπου σταθεί με καίει, συμφορά μου
και
λέει πως αλύπητα την τρώγω. νύχτα-μέρα.
Και
όταν πια δεν άντεξα, τσ'είπα: Τρελοπαντιέρα
πενήντα
δυο 'σουνε κιλά όταν κακή τη μοίρα
πριν
χρόνια σαράντα εφτά, γυναίκα μου σε πήρα.
και
σήμερα τα εκατό τα έχεις ξεπεράσει
οπότε
είν'ολοφάνερο πως σ'όλη μας την φάση
όχι
κιλό δεν σού'φαγα, μα σού' δωσ'άλλα τόσα.
Και
να μην είσαι ψευταρού, ούτε φαρμακογλώσσα
γιατί
τρία γραμμάρια, να σού'τρωγα τη μέρα
τότε
δεν θα'σουν φάλαινα, μα γλάρος στον αέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου