"Τι σου έχω κάνει;", ένα διήγημα από την καινούργια και ταλαντούχα συγγραφέα Εύα Λόλιου.

   Είμαι άχρηστη, άσχημη, ηλίθια, ανεπιθύμητη. Με κοιτώ στον καθρέπτη. Δε φταίνε τα σημάδια σου επάνω στο δέρμα μου. Και τούτες οι μελανιές… είναι το μονοπάτι του μίσους που χάραξες εξαιτίας μου. Είχες δίκαιο, το μόνο που μου έμεινε είναι να γδέρνω τις παλιές θύμησες στο πρόσωπό μου από τους δρόμους που περάσαμε μαζί. Να ματώνω για μετάνοια, να πονάω για τη συγχώρεση σου.
   Τώρα είσαι εχθρός μου, ενώ πριν ήσουν για μένα τα πάντα. Μια ψυχή μοιρασμένη στην ευτυχία, στην αγάπη. Πού πήγε ο έρωτας μας; Μάλλον έμεινε αποτυπωμένος στις φωτογραφίες που ήμασταν αγκαλιασμένοι. Δεν υποψιαζόμασταν το τέλος.
   Το τελευταίο ραντεβού μας το θυμάσαι; Στις Αγριόλευκες, να μας περονιάζει το σώμα και την ψυχή το μαστίγιο του χιονιά. Μετρούσες τρυφερά την οργή σου στο σώμα μου κλαίγοντας με συγνώμες, μα κρύωνα τόσο πολύ! Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναβρεθούμε. Άδικος κόπος, μου είπες, κάθε σύρσιμο στη σκοτεινή γωνιά ήταν και μια ελπίδα ότι θα περνούσα δίπλα σου έστω και αδιάφορη, πιέζοντας την παλάμη μου στο ποτισμένο μαντήλι του χωρισμού μας.
   Τον τελευταίο άγγελο τον σκότωσες όταν πρόδωσες την αγάπη μας μ’ ένα ποτήρι γεμάτο αλκοόλ, μια παραίσθηση ζήλιας. Τ’ ακονισμένα νύχια της γράψανε πάνω μου τ’ όνομα σου. Ακόμη και στα όνειρα σου θα ήταν αδύνατο να επανορθώσεις! Μα σαν με κοιτώ, δε βλέπω πια τα σημάδια σου. Διακρίνω τις ρυτίδες των χρόνων που πέρασαν δίπλα σου άδικα. Εκεί που τα μάτια σμίγουν πονώντας, μια βαθιά ρυτίδα σχηματίζει ένα ερωτηματικό. Τι σου έκανα;

Εύα Λόλιου

Βόλος