Αφιερωμένο σε μια αγαπημένη φίλη...

Σπάσε τον χρόνο
που γελά με τα παράξενα της ζωής
αν έρθει ο πόνος
σβήσε τον με το σφουγγάρι της ψυχής
πίνακας είναι ο ουρανός
που μας μαθαίνει την αριθμητική των αστεριών
ψάξε τα χρώματα
που σε ελκύουν στο ξημέρωμα ή στο ηλιοβασίλεμα
και μια ματιά κάν' την να λάμψει
όσο ποτέ δεν έλαμψε το όνειρο
σε μια άδεια αγκαλιά.
Το παρόν φυλάει το νήπιο της ανάμνησης
κάποτε ίσως αδειάσει
όλα τα δειλά κοκκινίσματα στα μάγουλα
κι ίσως σε χαϊδέψει στο αγκαλιασμένο κύμα
κι είναι η θάλασσα το φως της ζωής σου
κι είναι το ταξίδι μια αναπάντεχη χαρά.
Γράψε το όνειρο στα μάτια σου
ομόρφυνε τις λέξεις σου
με τις στιγμές που δεν πρόλαβε κανείς ν' αγγίξει
μόνο η αλήθεια φανερώνει τα μονοπάτια που ζητάς
κι ύστερα πάρε τον ανήφορο
φορτωμένη τα παιδικά σου όνειρα
διψασμένη για τρελά καλοκαίρια.

15/10/2015

Λάσκαρης Π. Ζαράρης