Σε λίγες μέρες ένα ακόμη πνευματικό μου παιδί έρχεται στο φως...

Κάθε τόπος έχει τη δική του ομορφιά. Κάθε στιγμή που χάθηκε στο παρελθόν επανέρχεται με τη φαντασία. Τα χρόνια που πέρασαν είναι αμέτρητα και δε φτάνουν μερικά ευρήματα της ζωής του ανθρώπου πάνω στη γη για να αναπλάσουν μια ολόκληρη ιστορία. Έτσι ξεκινά το περιπετειώδες ταξίδι ενός θαρραλέου παιδιού από το νεολιθικό Διμήνι του 4.500 π.χ. Η διαδρομή, του επιφυλάσσει ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις μαζί, στιγμές συγκίνησης και ατέλειωτου παιδικού κεφιού, αλλά παράλληλα μοίρασμα εμπειριών με τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Η προϊστορία ζωντανεύει μέσα σε μία σχολική τάξη από έναν συλλέκτη αγαλματιδίων. Σιγά-σιγά τα παιδιά αρχίζουν να αισθάνονται το βάρος της ιστορίας τους, το βάρος της γνώσης του τόπου τους, της Μαγνησίας και της ευρύτερης Θεσσαλίας. Η περιπέτεια δένεται με τη γνώση αρμονικά. Οι αντιθέσεις της προϊστορικής εποχής με τη σημερινή εποχή γίνονται ευανάγνωστες. Όσο ο χρόνος περνά, το ταξίδι αποκτά τις διαστάσεις ενός παραμυθιού, όμορφου και διασκεδαστικού.