"Επιπλέουσα πόλη", ένα βενετσιάνικο διήγημα της Εύας Λόλιου.

   Ο Αντώνιο, ευγενής γονδολιέρης, περήφανος για τη μαύρη γόνδολα του, σε βόλταρε μόνο μετά τα μεσάνυχτα. Τιμή πολυτελούς πόρνης, κοντά στα διακόσια ευρώ για λιγότερο από μία ώρα. Το κόκκινο γαρύφαλλο περασμένο στο πάνω μέρος του αυτιού, το ολόστριφτο μαύρο του μουστάκι και η χρυσή μάσκα στο βλέμμα του, υπόσχονταν μια μαγευτική βαρκάδα στην επιπλέουσα πόλη. Η ψηλομύτα καλλονή φορούσε το προσωπείο του ψεύτικου πένθους, με μια βεντάλια κι ένα μαύρο πέπλο να τη στολίζουν, λικνιζόμενη στα υδάτινα σοκάκια. Με μια κουπιά, ξεφύγαμε απ’ τα δυνατά φώτα της πολύβουης σεστιερί. Μπροστά μου ξεχείλιζε η μυστηριακή όψη των σκιών από τα βαριά κτίρια. Το κελάρυσμα των νερών έπαιζε τις ψιλές νότες των βιολιών του Βιβάλντι, δημιουργώντας έναν πρωτόγονο ερωτισμό στις αργές κινήσεις του γονδολιέρη. Με τα ακροδάχτυλα του χεριού μου θέλησα ν’ αγγίξω το νερό.

   «Θα με βάλεις σε μπελάδες, βάλε μέσα τα χέρια σου!» φώναξε με φανερή αναστάτωση.

   Τρομαγμένη, βολεύτηκα στο κέντρο του πλεούμενου, καταπίνοντας τη μιλιά μου. Περνώντας κάτω από μια λεπτή γέφυρα, λύθηκε ο κόμπος στον λαιμό μου, αντικρίζοντας τα δυνατά φώτα ενός παλατιού. Απ’ τα μπαλκόνια του κρέμονταν αμπέλια πολύχρωμων λουλουδιών, που καθρεφτίζονταν στα γυαλιά των νερών. Ο Αντώνιο τεντώθηκε για να κόψει ένα άσπρο τριαντάφυλλο που κρεμόταν ολομόναχο. Μου το πρόσφερε ζητώντας μου συγγνώμη για την ακραία συμπεριφορά του.

   «Είναι όμορφος ο ποταμός, μα μυστήριος. Κρύβει ανείπωτα μυστικά που γνωρίζουν λίγοι. Δεν είναι τυχαίο που μετά τις δώδεκα είμαι ο ένας απ’ τους πέντε που βολτάρουμε στα νερά του. Λοιπόν γυρίζουμε, πέρασε η ώρα…» είπε αφήνοντας με σύξυλη μπροστά στην αποκάλυψη.

   Ξαφνικά ήθελα να βρεθώ κάτω απ’ τα λευκά σκεπάσματα του κρεβατιού μου, με ανοιχτά όλα τα φώτα του δωματίου! Έκλεισα τα μάτια μου, φοβούμενη μην πεταχτεί κάποιο μυθικό τέρας μέσα από τον βυθό. Όμως, η μουσική που ανάβλυζε μέσα απ’ τους υγρούς τοίχους των σπιτιών, το άσπρο τριαντάφυλλο που ακουμπούσε στα χείλη μου και η ύπαρξη του Αντώνιο γαλήνεψαν τα κρουστά χτυποκάρδια μου.

6/2/2016  Εύα Λόλιου.