Πέντε σατιρικά ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

Το κείμενο αυτό κέρδισε το πρώτο βραβείο στον περυσινό 5ο Παγκ. Λογοτ. Διαγων. που διοργάνωσε ο Ε.Π.Ο.Κύπρου 

ΕΣΥ

Καλή μου, Εσύ που μου 'δωσες ανείπωτη χαρά

και μου 'κανες τα χέρια μου του αετού φτερά.

Που πεθαμένος ήμουνα και μ' έχεις αναστήσει

με την γλυκιά αγάπη σου, την πιο όμορφη στην κτίση.

Που στη ζωή μου, φάνηκες, Γενάρη πρωινό

με γέλιο και με ανέβασες στον έβδομο ουρανό.

Που τις πληγές μου γιάτρεψες με τα γλυκά σου λόγια

κι από το κρύο, με έβαλες μες τα ζεστά σου ανώγεια.

Που όνειρα δεν έβλεπα μα εφιάλτες μόνο

και τώρα ένα όνειρο γλυκό με σε βιώνω.

Που έγινες αυτόκλητα, φύλακας άγγελός μου,

μάνα, πατέρας κι αδελφή κι ο φίλος ο καλός μου.

Που, «Η αγάπη, ευτυχώς», μου 'πες, πως «δεν εχάθη»,

γιατί την ανακάλυψες στης λεμονιάς τα άνθη.

Που μου 'δωσες απλόχερα αυτό που μου 'χε λείψει

και ευτυχία έκανες την μόνιμή μου θλίψη.

Που στην καρδιά μου σ' έβαλα μ' ένα μικρό τραγούδι

και της ζωής μου γίνηκες το πιο όμορφο λουλούδι.

Που σε ονόμασα «Ζωή!» γιατί ζωή μου δίνεις

και κάθε πόνο και καημό μ' ένα σου χάδι σβήνεις.

ΕΙΣΑΙ το «Θαύμα του Θεού!», γλυκιά, χαριτωμένη,

η ευτυχία ζωντανή! και τρισευλογημένη!

Παύλος Πολυχρονάκης

 12 ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Μα 'ναψες φως μου μια φωθιά απού ζωή μου δίνει

και τρέμω όντε φανταστώ, την ώρα που θα σβήνει.

Τσι δυό καρδιές μας σμίξαμε και δε μας τσι ξεσμίγει

ούτε ο Χάρος μάθια μου! όποιος κι αν πρωτοφύγει.

Ήλιος, αέρας, ουρανός, γέλιο, χαρά, τραγούδι

είσαι αγάπη μου γλυκειά κι ευωδιαστό λουλούδι.

Τα μάθια σου, το γέλιο σου, και η γλυκειά φωνή σου

κι η παιδική σου η καρδιά με δέσανε μαζί σου.

Όταν γελάς αγάπη μου, γελούν βουνά και κάμποι,

ανθίζουνε τα γιασεμιά κι ο κόσμος όλος λάμπει.

Ένα μονάχα χάδι σου ψυχή μου! θα γιατρέψει

βαθειά πληγή που μ' άνοιξες και έχει κακοσυνέψει.

Κι αν άργησες να γεννηθείς, όταν συναντηθήκαν

οι δρόμοι μας, οι δυο ψυχές μία με μιας γινήκαν.

Άλλη δε βάνω στην καρδιά ο κόσμος κι αν χαλάσει

για δε σου μοιάζει αφέντρα μου καμιά σ' ούλη την πλάση.

Απ' της καρδιάς μου τη φωλιά γλυκειά μου δεν σε βγάνω,

ώστε να ζω και να νογώ κι ούτε σαν αποθάνω.

Καταμεσίς τση θάλασσας φωθιά μπορώ να 'νάψω

μα δεν μπορώ αγάπη μου να σ' αγαπώ να πάψω.

Και να 'ποθάνω ίδια 'δα καρδιά μου, δε με νοιάζει,

που νιώθω «κλινικά νεκρός» μακριά σου, με σπαράζει.

Δεν με τρομάζει ο κίνδυνος, το μόνο που φοβούμαι

μη σε ζορίσουν να μου πεις, να ξε-αγαπηθούμε. 

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Δεν έχω παρά μια καρδιά φως μου! θα στη χαρίσω

να τηνε κάνεις ότι θες, κοντά σου έτσι να ζήσω.

Κάνε την άγιο φυλαχτό στην έκταση του νου σου,

ή της χαράς αστερισμό στο πλάτος του ουρανού σου.

Καν' την ασπίδα ατσάλινη που θα σε προφυλάσσει

απ' τα σπαθιά των μοχθηρών, σ' όποια και να 'σαι φάση.

Κάνε την δάσκαλο γλυκό να σου διδάσκει αγάπη,

τραγούδι, άρωμα ψυχής ή της καρδιάς ντουλάπι.

Καν' την γερό πλεούμενο θύελλα μην σε πιάνει,

Φάρο, Ναυαγοσωστικό, Απάνεμο λιμάνι.

Κάνε την κάστρο απόρθητο που θα σε προστατεύει

απ' οποιοδήποτε εχθρό που θα σ' επιβουλεύει.

Κι αν θα την κάνεις φύλακα - άγγελο της ζωής σου

θα με φυλά κι εμένανε γιατί θα ζω μαζί σου.

Παύλος Πολυχρονάκης

ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

Αγάπη μου απρόσμενη, καρδιά μαλαματένια,

τα γαλανά τα μάτια σου, μαλλιά τα χρυσαφένια,

το αγαλματένιο σου κορμί, χέρια τα αλαβαστρένια

και τα δυο μαγουλάκια σου τα τριανταφυλένια,

 

Τα γαϊτανένια φρύδια σου, το περδικίσιο στήθος,

το λαμπερό σου πρόσωπο και το αθώο σου ύφος,

τα κοραλλένια χείλη σου, το δαχτυλίδι στόμα

και το γλυκό το γέλιο σου με' χουνε κα΄μει λιώμα.

 

Απ' τη στιγμή που θύελλα μες τη ζωή μου μπήκες,

και την καρδιά μου που αδειανή κι αδύναμη την βρήκες

με αγάπη την ξεχείλισες μέσα σε λίγο χρόνο

και δεν χτυπά για μένα πια παρά για σένα μόνο.

                                                          Παύλος Πολυχρονάκης

ΑΓΙΟΒΑΛΕΝΤΙΝΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ

ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΡΗΞΗ

Ήμασταν  με την Άγγελα σφόδρα ερωτευμένοι

και φταίγαν τα μνημόνια που ζούσαμε σαν ξένοι,

Μα τελευταία μια λαδιά μου΄καμε με το Γιάννη

κι εθάρριε πως είμαι χαζός κι ο πόνος μου θα γειάνει

σα μου΄πε μένα αγαπά κι ότι τον Βαρουφάκη

τον έδιωξε γιατ΄είν΄κοντός , γουλί και μπαρουφάκι.

Και ένα ακριβό χρυσαφικό θέλει για τη γιορτή μας ,

Του Αϊ Βαλεντίνου δηλαδή, να σκάσουν οι εχθροί μας .

Εγώ όμως δεν εμάσησα και για να μην ξεπέσω

στα μάτια της που΄μαι άφραγκος, τση΄πα δε θα μπορέσω

την προσβολή που μου΄κανε να της την συγχωρέσω.

γιατί δεν παραδέχομαι "γαμώ το κέρατό μου"

τον Βαρουφάκη ανώτερο απο τον απατό μου.