Τέσσερα σατιρικά ποιήματα του Παύλου Πολυχρονάκη.

ΑΝ ΜΠΟΡΑΓΑ

 

Αν μπόραγα τα στόματα των κανονιών να φράξω

και  τσ' αρτηρίες των καρδιών που φράσουν να ξεφράξω.

Αν μπόραγα τους άδικους κι άπονους να δικάσω

κι  όλου του κόσμου των παιδιών την πείνα να χορτάσω.

Αν μπόραγα να στήριζα όλους τσοι  αποσταμένους 

και να γιατρέψω τις πληγές σ' όλους τους πληγωμένους. 

Αν μπόραγα όλα τα πικρά και πίκρες να γλυκάνω

κι όλης της γης τις συμφορές πάντα να τις προφτάνω.

Αν μπόραγα τους ισχυρούς , ανθρωπιστές να κάμω!

και  στις ερήμους του ντουνιά  να πότιζα την άμμου.

Αν μπόραγα να έδινα δουλειά σ' όλο τον κόσμο 

και να μην παίρνει  άνθρωπος της προσφυγιάς το δρόμο.

Κι αν μπόραγα ισότητα να βάλω στον πλανήτη 

για να μη σέρνει το φτωχό  ο πλούσιος απ΄τη μύτη. 

Τότε θα με σταυρώνανε σαν το Χριστό και μένα 

Θεέ μου! αυτά τα θαυμαστά , ας τα ' χα καμωμένα!    

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ

ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ και  ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΙΣ

 

Ένας ρεπόρτερ ρώτησε σ' ένα άσυλο μια μέρα

έναν τρελό - πως έγινε και βρίσκεται εδώ πέρα;

-Όλους τους έλεγα τρελούς σαν με πετροβολούσαν

κι όλοι αυτοί εμένανε, τρελό με αποκαλούσαν.

Στο τέλος κάναν εκλογές, δίκιο να δουν ποιος έχει

κι η άτιμη η τύχη μου απού με κατατρέχει

εμένα με κατέδειξε μαύρη μειοψηφία,

ενώ τους αντιπάλους μου τρανή πλειοψηφία.

Και έτσι ''δημοκρατικά'' στο άσυλο με κλείσαν

μα πως δεν είναι αυτοί τρελοί εμένα δεν με πείσαν

γιατί τρελές και παλαβές είν ' όλες τους οι πράξεις

κι ενώ πιο πριν ξερνούσαμε απ' τις ''αναταράξεις''

ετούτοι μας πεθαίνουνε με τις ανατινάξεις.

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ

Η ΣΤΑΧΤΗ

 

Διακόσιες μέρες έχουμε κυβέρνηση καινούρια

που πάει με την όπισθεν αντί με έκτη φούρια...

Μα με το που την φτιάξανε εχάσανε τη μπάλα

και γίναν τα οράματα, προβλήματα μεγάλα.

Μπερδέψανε τα μπούτια τους, μπερδέψανε τους ρόλους

και δίνουν την εντύπωση παιδιών που παίζουν βόλους.

Κι επικρατεί η σύγχυση, η άγνοια κι χάβρα

και κάθε μέρα γίνονται τα πράγματα πιο μαύρα.

Η των χρημάτων έλλειψη είναι το μείζον θέμα

και οι συντάξεις και μισθοί μαζεύονται με αίμα.

Και ενώ οι πάντες βλέπουνε πως φτάσαμε στον πάτο

η νέα μας κυβέρνηση δεν τό 'χει βάλει κάτω

κι αναληθώς διαλαλεί πως έχει συμφωνήσει

με τους εταίρους κι όλα μας θα τα ταχτοποίησει!

Μα ....κατά τα φαινόμενα: Θα τα σταχτοποιήσει!

ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Η ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΑΜΟΙΒΗ

Αν έγραφαν οι ποιητές* για δόξα και για πλούτη,

                    θαν' ήτανε οι πιο τρανοί μες τη ζωή ετούτη.

                    Μα αυτοί την δόξα δεν κοιτούν, χρήματα δεν ζητούνε

τίτλους και αξιώματα ποτέ δεν κυνηγούνε.

                    Τον πόνο τους τον κάνουνε γλυκύτατο τραγούδι

                    και την αγάπη, της ζωής το πιο όμορφο λουλούδι.

                    Υμνούν της φύσης τσ'ομορφιές, τον έρωτα, τ'αστέρια,

                    την άνοιξη και τα πουλιά, πονούνε την μιζέρια.

                    Τιμούνε την φτωχολογιά, τα νιάτα τ'ανθισμένα

                    θρηνούνε για τα όμορφα όνειρα τα σβησμένα

                    Και θέλουνε για αμοιβή, μονάχα να ελπίζουν

                    πως κάποιες αδειανές καρδιές, μπορεί να τις γεμίζουν.

 Παύλος Πολυχρονάκης

 

* Ευνόητο είναι ότι το ποίημα εννοεί τους παλαιούς γλυκούς και ρομαντικούς ποιητές, τους γεμάτους αγάπη και καλοσύνη για τους πάντες και τα πάντα.