Μαζεύω το φως
μες την ποδιά της θάλασσας
ήλιους λησμονημένους
κλεισμένους
σε σεντούκια.
Σπάει ο νους τα μάνταλα
ξεχύνονται
ποτάμια χρώματα
οι δρόμοι.
Κείνο το πανί
η άγκυρα βυθίζει
να σταματούν λέει τα ταξίδια.
Σφυρίζω
στο αγνάντι
ο ήλιος να χαρεί τη
λευτεριά.
Χρυσά ξίφη
σκοτώνουν τα δεσμά
Σέρνουν οι γλάροι
τα τραγούδια
γεμάτα τα δίχτυα μου
με όνειρα...
μες την ποδιά της θάλασσας
ήλιους λησμονημένους
κλεισμένους
σε σεντούκια.
Σπάει ο νους τα μάνταλα
ξεχύνονται
ποτάμια χρώματα
οι δρόμοι.
Κείνο το πανί
η άγκυρα βυθίζει
να σταματούν λέει τα ταξίδια.
Σφυρίζω
στο αγνάντι
ο ήλιος να χαρεί τη
λευτεριά.
Χρυσά ξίφη
σκοτώνουν τα δεσμά
Σέρνουν οι γλάροι
τα τραγούδια
γεμάτα τα δίχτυα μου
με όνειρα...
Εύα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου