"Μαρμάρινα βλέμματα", ένα ποίημα της Εύας Λόλιου.

Μαρμάρινα βλέμματα
χάνονται στο γαλάζιο της ζωής
η βοή του ανέμου
ψιθυρίζει
τα νεκρά ακούσματα
του βυθού.
Να με αγκαλιάζεις σαν χάνομαι
θα σε λατρέψω.
Την ώρα του πνιγμού
έσωσες την ελπίδα
μικρό παιδί στα κύματα
των Σαράντα αγίων
μόνο εσύ έμεινες
να πιστεύω
τον Άνθρωπο που πέτρωσε
η καρδιά του απ' αγάπη.

Άγιοι Σαράντα, Πήλιο
6/5/2016
Εύα