"Το μαντήλι του χωρισμού" της Εύας Λόλιου.

Το μαντήλι του χωρισμού
ποτισμένο δάκρυα
κρεμασμένο σε κείνη τη μυγδαλιά.
Ήρθαν πεινασμένα πουλιά
χόρτασαν τον πόνο.
Ταξιδεύεις
τα αντίο πίσω σου
και κείνα τα άνθη σαν παίρνει ο άνεμος
στολίζουν τις γυμνές ταράτσες.
Κάποτε άσπριζαν στα μαλλιά μας
Γιατί….
Ήταν η κρεμάστρα σου τούτο το δέντρο.
Να θυμάσαι τις πολλές αγάπες.
Αχάριστο δεν ήταν.
Πετούσε χαρτοπόλεμους και
κομφετί σε κάθε επιτυχία σου.
Σε πρόδωσαν Αγάπη μου
τα πουλιά του παραδείσου.
Τιμωρούν... αγνοείς…
την πορνεία της καρδιάς.
Μαντήλι γεμάτο τρύπες
δεν αρμενίζει σε πέλαγα.
Χάρτινα τα άνθη στην αυλαία
σβήνουν τα φώτα
και χάνεσαι.
Μα δε βλέπω σ' αυτόν τον δρόμο
να ανοιγοκλείνουν παιχνιδιάρικα
τα μάτια σου.
Μόνο με προσπερνούν
σιδερένια θεριά…
με ταχύτητα…
Εσύ απλά άφησες τον καπνό σου
να θαμπώσει
την αθωότητα της ψυχής μου...

11/5/2016

Εύα Λόλιου.