Πετάγματα μιας έρημης ψυχής....

Πετάγματα μιας έρημης ψυχής
σε αχνοφώτιστα τοπία
οι ευκάλυπτοι λυγίζουνε θαρρείς
καθώς ο αέρας γητευτής
μιας μοίρας άδικης, κρυφής
τα σκόρπια φύλλα ταξιδεύει άτακτα
και γίνεται η άβυσσος χαλί
να το διαβεί ο πόνος,
γίνεται η άβυσσος καρδιά
που βγάζει με όνειρα φτερά
κι αυτός ο πικραμένος άγγελος
μοιάζει στο πρόσωπο
με θάλασσα πληγωμένη απ' το κύμα.
Πού πήγε το συναίσθημα;
Κρύφτηκε στη συννεφιά
κι ήλιος αδιάφορος χωρά
μονάχα μια ανάμνηση
σε χαμένα δειλινά.

21/05/2016

Λάσκαρης Π. Ζαράρης