"Ερωτική εξομολόγηση", ένα ερωτικό αφήγημα της Εύας Λόλιου.

  

   Θέλω να ’μαι μαζί σου, βυθισμένη στο γαλάζιο σου πουκάμισο. Να γέρνει η όσφρηση μου στο καρφιτσωμένο γιασεμί της ψυχής σου, πώς μοσχοβολάς... στραγγίζουν τα άνθη όλου του κόσμου στη θάλασσα σου... Πέταλα κουβάλησε ο άνεμος στο σώμα σου, ολόφρεσκα άνθη των ρυακιών τα δώρισαν, για σένα. Γι’ αυτό σε αγαπώ, που σε κάθε μου βουτιά στο κορμί σου ανατριχιάζουν τα φυλλοκάρδια μου, καθαρίζει η ψυχή μου... μαργαριτάρια απλόχερα μού δώρισες να στολίσω τον ορφανό λαιμό μου. Σε αγαπώ που μ' αφήνεις να διαβώ τα σκοτεινά μονοπάτια σου, περήφανη για σένα σαν γέρνει ο λυπημένος ουρανός σου στους ώμους μου να κλάψει, να διαβάσω τα σημάδια του Θεού που μόνο σε σένα εμπιστεύτηκε, να μετρώ τις ψιχάλες στα άνθη της λεμονιάς του κήπου σου.
   Σε αγαπώ που αμέσως μετά ανατέλλεις χαμόγελα, σπέρνεις ελπίδες το πρωί στις αυλές, να γιομίζουνε άστρα τις νύχτες. Θέλω να ’μαι μαζί σου, μα δε μπορώ. Μα είσαι άγιος και φοβούμαι να το φωνάξω… δικός μου δε θα γίνεις ποτέ. Και γι' αυτό σε αγαπώ ακόμη περισσότερο, που η καρδιά σου είναι πλουμιστό βουνό, γεμάτο καρπούς κατάχαμα πεσμένους στην άμμο, να χορταίνεις την πείνα των ταξιδιάρικων πουλιών.

   Πώς να μη σε αγαπώ; Ποιος δε θα αγαπούσε έναν άγγελο που ξάπλωσε στις όχθες του βουνού τούτου, να τον πατούν τα πλάσματα του Θεού, να κολυμπούν στα γαλάζια πετάγματα του; Που απ' τα σωθικά σου καθάριες πηγές αναβλύζουν γάργαρα νερά να ξεδιψάς τις προσευχές;    Σε αγαπώ όσο κανένα άλλο κόσμο Άγιε Ιωάννη μου, βάρυνε η καρδιά μου που έφυγα από κοντά σου, γέμισε κάτασπρες πετρούλες του γιαλού σου. Στο γυρισμό μου γράμματα θα σκαλίσω πάνω τους, κοχύλια να γίνουν, να σου μιλήσουν για τον έρωτα μου....

Άγιος Ιωάννης, 27/06/2016

Εύα