"Πόσο κοστίζει τ' όνειρο;" της Εύας Λόλιου.

   Μιας δραχμής γιασεμιά, τόσο κοστίζει τ' όνειρο. Μέτρησα τα χρήματα στην τσέπη μου, ήταν πολλά περισσότερα. Αγόρασα μια μεγάλη πήλινη γλάστρα, φρέσκο χώμα και φύτεψα μέσα της ένα γιασεμί. Περιμένω να απλώσει τα κλαριά του στον Θεό, να πραγματώσει τα όνειρα μου. Κάθε πρωί πηγαίνω στο ποτάμι, κείνο στο χωριό που 'χω πεθυμήσει. Δροσίζεται η ψυχή μου κάτω απ' τα φουντωτά πλατάνια, δροσοσταλίδες γέρνουν απ' τις φυλλωσιές χαϊδεύοντας τρυφερά το πρόσωπο μου. Μαζεύω στις χούφτες μου το ποτάμι, ξαναβαφτίζομαι. Ανασαίνω το φως να γιομίσει η ψυχή μου χρωματιστές πεταλούδες, να πετάξω.    Ένα, δυο, τρία χελιδόνια ξεκουράζονται στο περβάζι του σπιτιού μου. Αχ, να έκτιζαν μια φωλιά, φέρνει την ευτυχία λένε. Φτιάχνω λάσπη με χώμα και νερό. Προσθέτω σκέψεις, πέντε γεννήματα της Άνοιξης, μια χελιδόνα να ξεχειλίζει το ράμφος της απ' αγάπη. Ψιλοκόβω μικρά σκουληκάκια, ανακατεύω. Στους δύσκολους καιρούς να χορτάσουν τη φωλιά τους κι ύστερα ας φύγουν.    Τέσσερα, πέντε, έξι χρόνια ελπίζω τη νόστο σου. Θέριεψε η ψυχή μου από όνειρα. Φώλιασαν τα πετάγματα για τα καλά στην καρδιά μου, πεταρίζει. Σιμά η γιορτή της Παναγιάς. Αρκετά σε περίμενα. Πέφτουν τα άνθη, στρώνουν ένα κάτασπρο μονοπάτι. Να ’ρθει η Παναγιά επίσκεψη, στο φτωχό σπιτικό μου.

Εύα Λόλιου.