το κύμα έρπει να φτάσει στις σπηλιές
όπου κατοικούν τα όνειρα και της αγάπης σπίθες.
Γυναίκα, το σεντόνι της αμαρτίας σού έστρωσα
κι ένας πνιγμός σου κι ένας ερωτικός σπασμός σου
από τα δόντια του αιώνιου πιάνεται
κι έτσι τρέφεται η ζωή που βγαίνει απ' το μηδενικό
γεννάς στα στήθη σου το φως
κι εγώ βυζαίνω τ' όνειρο από τη σάρκα σου...
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου