Τόση μελάνη σκόρπισα, χρώματα ξεχώρισα,
και το χαρτί μαράθηκε πριν ακόμη ευωδιάσει,
βλέμμα σαν πέταλο σκυφτό σε ένα ακόμη πρωινό,
κι οι σκέψεις ξεκινούν χορό,
τι άλλαξε στα χείλη σου και στ' άγγιγμά σου;
Διέκρινα έναν άγγελο και ψάχνω τα φτερά του,
βάζω όνειρο τρελό σε πρόσωπο θολό,
να φωτιστούν τα μάτια σου και ήχοι να γεμίσουν την καρδιά σου...
και το χαρτί μαράθηκε πριν ακόμη ευωδιάσει,
βλέμμα σαν πέταλο σκυφτό σε ένα ακόμη πρωινό,
κι οι σκέψεις ξεκινούν χορό,
τι άλλαξε στα χείλη σου και στ' άγγιγμά σου;
Διέκρινα έναν άγγελο και ψάχνω τα φτερά του,
βάζω όνειρο τρελό σε πρόσωπο θολό,
να φωτιστούν τα μάτια σου και ήχοι να γεμίσουν την καρδιά σου...
19/01/2017
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου