Δεν ξεχνάει αυτό το χέρι...

Δεν ξεχνάει αυτό το χέρι...
η ανάμνηση του σώματος το παιδεύει,
ο καρπός αναδύει το άρωμά σου.
Ήταν χορός που ένωνε ψυχές
και οι ανάσες πλήθαιναν στιγμές ιδανικές,
στιγμές ονείρου με κινήσεις βλεμμάτων.
Ποια μουσική ταξίδεψε μακριά...
όταν το μυαλό την αναζητά με νοσταλγία...
μόνο εκεί που φούντωνε η αγάπη
και οι φράσεις ομόρφαιναν το ίδιο το φιλί,
την ίδια αγκαλιά.
Δεν ξεχνάει αυτό το χέρι...
που δεν δείλιασε ποτέ να σε μαγέψει,
δεν ξεχνούν τα μάτια τη στοργή,
να ταξιδεύουν ακόμη στο δικό σου το κορμί,
σαν κύματα που έρωτας τα στέλνει
και πνίγει την θυμωμένη λογική.

11/01/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης