Ό,τι επιπλέει δεν είναι βαρύ, δεν έχει τις προϋποθέσεις να κερδίσει τα μυστικά του βυθού...
Έσβησα τα φώτα βιαστικά,
πέρασε ένα όνειρο κρυφά
κι είπα να το δω για τελευταία φορά...
Το έντυσα με αγνά και αληθινά συναισθήματα,
φεύγοντας πήγε να μαζέψει ελπίδες μες στα μάτια σου,
μα έμεινε για λίγο να κοιτά
στους τοίχους τα σπασμένα του φτερά,
χρώματα περαστικά
έβαψαν την καρδιά σκοτάδια.
Είδα το θέατρο σκιών μπροστά μου
μέχρι ο πόθος να κρυφτεί στα σωθικά του...
μέχρι τα συναισθήματα να απλωθούν,
να γίνουν κουρέλια του ιδανικού
άφταστου έρωτά μου.
πέρασε ένα όνειρο κρυφά
κι είπα να το δω για τελευταία φορά...
Το έντυσα με αγνά και αληθινά συναισθήματα,
φεύγοντας πήγε να μαζέψει ελπίδες μες στα μάτια σου,
μα έμεινε για λίγο να κοιτά
στους τοίχους τα σπασμένα του φτερά,
χρώματα περαστικά
έβαψαν την καρδιά σκοτάδια.
Είδα το θέατρο σκιών μπροστά μου
μέχρι ο πόθος να κρυφτεί στα σωθικά του...
μέχρι τα συναισθήματα να απλωθούν,
να γίνουν κουρέλια του ιδανικού
άφταστου έρωτά μου.
09/01/2017
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου