Για το ίδιο χρώμα πολεμούμε...

Πριν πω το καληνύχτα μου

ένα όνειρο έσταξε

από τα σύννεφα της ματαίωσης. 

Ήταν όμως τόσο σκοτεινά και περαστικά

που το φύσημα του έρωτα τα έσπρωχνε στη θάλασσα. 

Ε ουρανέ

τι δειλιάζεις

μήπως έχει αξία να ξεχωρίζεις 

τα πετούμενα από τα πλεούμενα; 

Για το ίδιο χρώμα πολεμούμε 

κι έτσι μάθαμε να χαμογελάμε της μοίρας

με το δάκρυ και τον πόνο

με το βρεγμένο ρολόι 

που μαστόρεψε η σιωπή

να χτυπάει κάθε λεπτό 

με τη θέρμη του φιλιού 

σε χείλη αγαπημένα.
18/05/2017
Λάσκαρης Π. Ζαράρης