Τι κι αν η θάλασσα γέννησε τον έρωτα...

Τι κι αν η θάλασσα γέννησε τον έρωτα...
Μέσα στα σπλάχνα του καλοκαιριού,
το όνειρο έκαιγε τους βράχους,
με μια ματιά ευθύβολη και απαιτητική,
ό,τι είναι να συμβεί σήμερα θα συμβεί,
δεν μπορεί να περιμένει άλλο η καρδιά
για να φυλακίσει ανέμους και αισθήσεις...
Τι κι αν ο έρωτας μέθυσε από θάλασσα,
έπινε από τη δροσιά των μυστηρίων του νου,
ό,τι απέμεινε από έναν ήλιο ζαλισμένο
κι ένα καράβι τρελό που χόρευε στο κύμα,
άνθος βυθού σε έρημη ακρογιαλιά,
ψυχή κρυμμένη σε οστρακένιο χάδι.
Ζωσμένη σκέψεις σε αιθέρια φορεσιά,
ελαφροπατούσε η χαρά, λύπης μαχαιριά,
πήρε το φωτισμένο κονδύλι
να γράψει την αγγελική σιωπή,
όμως η άμμος χανότανε στην υγρή παλάμη.
Αλμύρας φτερουγίσματα σε πελαγίσια χείλη
κι ένα σημάδι στον δεξί της ώμο,
φεγγάρι ολόγιομο να ταξιδεύει πόθους,
ευλαβικά αγγίγματα και άστρα των φιλιών...
Πώς να μην αφεθείς στον έρωτα,
που τον γέννησε η θάλασσα;

18/06/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης