Τι ψάχνεις σε ένα πρωινό;

 

Τι ψάχνεις σε ένα πρωινό;
Τέλεια σιωπή...
αποδοχή γαλήνης κι ομορφιάς.
Ο θόρυβος της σκέψης,
λιγοστά σύννεφα στον ουρανό,
το άγγιγμα ενός χεριού στοργικού
σαν βελονιά ονείρου
σε μάτια λυπημένα,
η υπόκρουση της μελωδίας
της ψυχής,
σαν κύματα
που μεγαλώνουν σε αγκαλιές,
και του ιστού το άφοβο σκίρτημα
που δάκρυ δεν άφησε,
για να προλάβει ο άνεμος...
να στεγνώσει.
Βλέμμα καθαρό,
φωνή απείρου,
το τοπίο της καρδιάς
ζωγραφισμένο:
εσύ μιλάς-πεύκο ορθό,
εσύ γελάς-κορυφογραμμή απαλή
εσύ ονειρεύεσαι-ταξίδι παντοτινό
και τώρα που αφήνεσαι...
νιώθεις τα φτερουγίσματα
των αληθινών στιγμών.
Στο νου και στο σώμα
βουλιαγμένος ο πόνος,
εδώ ο έρωτας κανονίζει,
μοιραστής ευτυχίας
σε παλάμες ενωμένες κι αλμυρές...

19/06/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης