Ποτάμια κρυφά κυλούν στις σιωπές,
διασχίζοντας χώρες ονείρου.
Οι πολύτιμες ώρες καθρεφτίζονται στα νερά,
ποτέ δεν στερεύει ο έρωτας
που ισκιώνει εκείνα τα υπέροχα μάτια.
Δάκρυα δεν αφήνει να του κάνουν συντροφιά,
γιατρεύει με χρώματα τις μικρές αμφιβολίες.
Απ' τη φωνή... άστρα λάμπουν ζεστά,
όλοι οι άνεμοι σιγούν,
για να ακουστεί δυνατά η ψυχή
που διασώζεται μέσα από τόσες φωτιές...
Κι άνθος αγάπης αναδύεται μέσα από την ευτυχία...
διασχίζοντας χώρες ονείρου.
Οι πολύτιμες ώρες καθρεφτίζονται στα νερά,
ποτέ δεν στερεύει ο έρωτας
που ισκιώνει εκείνα τα υπέροχα μάτια.
Δάκρυα δεν αφήνει να του κάνουν συντροφιά,
γιατρεύει με χρώματα τις μικρές αμφιβολίες.
Απ' τη φωνή... άστρα λάμπουν ζεστά,
όλοι οι άνεμοι σιγούν,
για να ακουστεί δυνατά η ψυχή
που διασώζεται μέσα από τόσες φωτιές...
Κι άνθος αγάπης αναδύεται μέσα από την ευτυχία...
03/09/2017
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου