Θα προσκαλώ πάντα τις θύελλες...

Θα προσκαλώ πάντα τις θύελλες
σε όλα τα ταξίδια μου,
γιατί μια ζωή που ατάραχη κυλά
δε θα 'θελα να ζήσω
κι αν κάποτε ματώσω και τσακιστώ
στα βράχια μιας ψυχής,
πάλι θα βρω τη δύναμη
πανιά να ανυψώσω
μ' ενός εφήβου την ορμή,
που έκαιγε τα μέσα του
με πάθος και αλήθειες.
Και μη μου πεις πως πλήρωσα καλά
την ερημιά
μ' ένα αγνάντεμα στις χώρες της αβύσσου,
απλά δανείστηκα για λίγο μια καρδιά
που κι αν ο χρόνος πρόδωσε
με χτύπημα κρυφό,
κάπου εκεί στα πέλαγα ανοιχτή
μαζεύει τα σκόρπια ψίχουλα
μιας πρόσκαιρης ευτυχίας.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης