Αν ξημερώσει...

 

Αν ξημερώσει
και τα μάτια σου δεν μπορούν
να αντέξουν το όνειρο...
πάρε λίγες στάλες δάκρυα
από μέρες παλιές
και φτιάξε μια σκάλα
για ν' αγγίξεις τον γαλάζιο ουρανό.
Αν ξημερώσει
και η προσμονή του ήλιου
δεν έχει την παιδική μαγεία
ή της εφηβείας τη σπιρτάδα...
βρες το χαμένο σου γέλιο
σε κάποιο απαλό χάδι
ή σε μια γλυκιά ανάμνηση
που χρόνια η ψυχή αναζητούσε.
Μοιάζουν με ηλιαχτίδες
τα πρόσωπα των ανθρώπων
που ήρθαν στη ζωή σου,
μα δε θέλησαν να φύγουν,
ποτίζοντας τα μάτια σου ελπίδες,
τοπία που τους πόθους ξεδιψάνε...

21/10/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης