Ονειρευόμουν...

 

Ονειρευόμουν
να φιλήσω το στήθος σου,
να έρθω κρυφά στον ύπνο σου
σε στιγμές απόλυτης παράδοσης,
όπου ο νους σου έπλαθε
το ιδανικό παραμύθι.
Κι η αλήθεια σεμνή,
στις άκρες των χειλιών σου
έγνεφε στον ήλιο να μην αρνηθεί
την πρόκληση του έρωτα,
την ομιλία του σώματος,
που ανυπόκριτα
τις επιθυμίες εκφράζει...
Ξωτικές αναμνήσεις
και μεταμορφώσεις της ψυχής,
άγγελοι παράξενοι τα αγγίγματα
σκόρπισαν την ευωδιά του ονείρου
στα χέρια, στους μηρούς, στα δάχτυλα
κι ούτε μια λαχτάρα δεν ξέφυγε
από την ηδονική ματιά σου...
Δεν περίμενες το αύριο
για τις μοιραίες αποκαλύψεις...

22/10/2017

Λάσκαρης Π. Ζαράρης