Σαν είδα αυτό το καλοκαίρι
να ανθεί μέσα στα μάτια σου,
θυμήθηκα το δάκρυ
που δεν γλίστρησε ακόμη…
Θαρρείς σ’ ονείρου φλέβα
αποκοιμήθηκε εκείνο
και η ψυχή γοργόνα,
το συναίσθημα ταξίδευε βαθιά.
Τα όνειρα σου γλίστρησαν
σε μια σχισμή του χρόνου
και η σιωπή τα χόρευε
στον ήλιο, στη φωτιά.
Το βλέμμα σου με σκόπευε
σαν ουρανού αστέρι,
βροχή τα κύματα παντού
και τ’ απλωμένο χέρι,
πανί που ελπίδας λάμψη
σχημάτιζε στο νου.
Κι εσύ χαμόγελο γλυκό,
σε μέρας καλωσόρισμα τρελό
μου φέρνεις μύριες ευτυχίες
με όσα δε μου λες,
αγγίζεις τόσες λέξεις,
πριν προφέρεις
τις όμορφες στιγμές.
να ανθεί μέσα στα μάτια σου,
θυμήθηκα το δάκρυ
που δεν γλίστρησε ακόμη…
Θαρρείς σ’ ονείρου φλέβα
αποκοιμήθηκε εκείνο
και η ψυχή γοργόνα,
το συναίσθημα ταξίδευε βαθιά.
Τα όνειρα σου γλίστρησαν
σε μια σχισμή του χρόνου
και η σιωπή τα χόρευε
στον ήλιο, στη φωτιά.
Το βλέμμα σου με σκόπευε
σαν ουρανού αστέρι,
βροχή τα κύματα παντού
και τ’ απλωμένο χέρι,
πανί που ελπίδας λάμψη
σχημάτιζε στο νου.
Κι εσύ χαμόγελο γλυκό,
σε μέρας καλωσόρισμα τρελό
μου φέρνεις μύριες ευτυχίες
με όσα δε μου λες,
αγγίζεις τόσες λέξεις,
πριν προφέρεις
τις όμορφες στιγμές.
Λάσκαρης Π. Ζαράρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου