Είσαι τόσο διαυγής και κρυστάλλινη...

Είσαι τόσο διαυγής και κρυστάλλινη
που κυλάς κάθε νύχτα ασυγκράτητη,
χωρίς να σε προλαβαίνει ο πόθος...
Κάθε ανάμνηση γεννάει καινούργια ανάμνηση,
η στιγμή γίνεται μια αιωνιότητα στην αγκαλιά
κι ο έρωτας ένα ακατάπαυστο αεράκι,
κινήσεις του σώματος σου ξεκινάει
για να περνάει ο χρόνος γρήγορα
με το αποτύπωμα του αγγίγματος στην ψυχή
και να τελειώνεις τον χορό των μορφών σου
στη μοναξιά του φεγγαριού...
Στα φύλλα των δέντρων ξεπλένεις τα όνειρα,
η σιωπή της νύχτας σε ομορφαίνει...
κάθε φιλί κι ο ουρανός ανοίγει το χρώμα του,
κάθε φράση σου κυματίζει τον ήλιο που έχασες,
είχε κρυφτεί ανέλπιστα στων ματιών σου
το υπέροχο τοπίο.

22/06/2018

Λάσκαρης Π. Ζαράρης