ΝΑΥΑΓΙΟ
Ναυάγησα
απόψε πάλι στις αμμουδιές
ενός πλάνου Οδυσσέα
Μου υποσχέθηκε σοφία κι έναν
κόσμο
χωρίς δούρειους ίππους
κύκλωπες και δέλεαρ αθανασίας
Μα με ξεγέλασαν τα ερεβώδη μάτια
τα σαρκοφάγα χείλη
και κείνη η μιλιά του η θεόμορφη
που όλα τα ανέτρεπε τα άμοιρα
δεδομένα
Πολεμάνε γύρω μου οι φωνές των
αιώνων
Διεκδικούν την ήττα μου
Φορώ την αρματωσιά του θράσους
και κουβαλώ ασήκωτα τα κρανία
των ηρώων
στην πλάτη
Δεν πιστεύω στα πάθη
δεν ελπίζω στα λάθη
Θέλω να γίνω πάλι Άνθρωπος
με κείνο το Άλφα να κραυγάζει
για το συντετριμμένο μεγαλείο μου
Ναυάγησα απόψε στα στήθη ενός
Κέρβερου
Θυσία θα γίνω για σένα που
μπορείς ακόμη
να μ' ερωτεύεσαι
Για σένα που σπαταλάς το φως
μαζί και το σκοτάδι
στις κάλπικες αποδείξεις μιας
δήθεν ζωής
Ναυάγησα στα χέρια σου απόψε
Απόψε που η Λήθη αρνείται να
ενταφιάσει τις προσδοκίες
ενός ημιτελούς πόθου
που τελικά ενέσκηψε χωρίς σαφή
ημερομηνία λήξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου