Περνά γρήγορα ο καιρός στο Μέτωπο.
Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς και πολλά. Καθημερινά έχεις να αντιμετωπίσεις τις επιθέσεις αυτών που επιμένουν να σε κρατούν χαμηλά και να σε βουλιάζουν καθημερινά με μισή ζωή, μισό παρόν και αβέβαιο μέλλον.
Έχεις ήδη περάσει πολλά.
Είδες την πατρίδα σου να καταστρέφεται.
Είδες ένα εκατομμύριο νέους της να ξενιτεύονται για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Είδες δουλειές να χάνονται, άνεργους να συσσωρεύονται, σπίτια να
εκπλειστηριάζονται, ζωές να καταστρέφονται μαζί με οικογένειες.
Είδες να σου στερούν το δικαίωμα ακόμη και στην ελπίδα πως κάτι μπορεί
ν' αλλάξει , πως μπορεί αυτός ο τόπος να σταθεί ξανά στα πόδια του,
είδες τα παιδιά σου να κάνουν μαύρες σκέψεις για τη ζωή που τα
περιμένει.
Αυτά όμως τα τελευταία χρόνια δοκίμασες τις αντοχές σου, μαζί μ' αυτές των συμπολιτών σου.
Και διαπίστωσες πως δε σου λείπει το κουράγιο, δε σου λείπει η θέληση
ούτε η υπομονή να παλέψεις για να μην τα δεχτείς όλα αυτά σαν δεδομένα
και αναπόφευκτα.
Στο Μέτωπο βρήκες ανθρώπους που αρνούνται να
υποταχτούν στη "μοίρα" που τους επιφύλαξαν όσοι νομίζουν πως είναι τα
αφεντικά της Ευρώπης και της πατρίδας σου. Βρήκες αγωνιστές, που έδωσαν
τα πάντα για εκφραστεί το μεγάλο ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα του
2015 και που επιμένουν να κρατούν αναμμένη τη φλόγα του, γιατί το ΟΧΙ
δεν ηττήθηκε, αλλά προδόθηκε.
Βρήκες σχέδιο, υπεύθυνο προγραμματισμό
αλλά και, το κυριότερο, ΟΡΑΜΑ να ακολουθήσεις ώστε να μπορέσεις να
κρατηθείς όρθιος αλλά και να προσφέρεις στους συμπολίτες σου ώστε να
πειστούν να πάρουν ξανά τη ζωή τους στα δικά τους χέρια. Να πιστέψουν
ότι τα πάντα είναι δυνατά, αρκεί να θελήσουν να γίνουν ενεργοί
διαμορφωτές της ζωής και του μέλλοντός τους.
Στο Μέτωπο αυτό, το
Μέρα25, συναντηθήκαμε άνθρωποι από διαφορετικές αφετηρίες, με κοινό
θεμέλιο λίθο να βάλουμε τέρμα στη νύχτα της δουλοπαροικίας που σκεπάζει
τη χώρα μας, όσο και στις πολιτικές που την αναπαράγουν.
Ενάντια στην απογοήτευση και την ιδιώτευση. Ενάντια στις λογικές του "δε γίνεται τίποτα" και του "όλοι ίδιοι είναι".
Η Ιστορία διδάσκει ότι οι καλύτερες στιγμές του ελληνισμού έρχονται στο
ζενίθ μεγάλων κρίσεων – εκείνη ακριβώς την στιγμή που, αν και τα πάντα
φαίνονται ολόμαυρα και σκοτεινά, οι Έλληνες βρίσκουν το κουράγιο να
απορρίψουν τον φόβο της ήττας, να νεκραναστήσουν την ελπίδα, και να
αγκαλιάσουν την υπεύθυνη ανυπακοή απέναντι σε εκείνα που τους
εγκλωβίζουν. Σήμερα, η Ελλάδα, αντιμέτωπη με την απειλή της
ερημοποίησης, βρίσκεται σε μια τέτοια ιστορική στιγμή: στο πιο σκοτεινό
σημείο της Μνημονιακής μας νύχτας. Είναι η στιγμή που καλούμαστε να
νεκραναστήσουμε την ελπίδα. Δεν μας φοβίζει η αποτυχία. Μας φοβίζει η
υποταγή και η έλλειψη προοπτικής, ελπίδας, σχεδίου για την απόδραση από
τις «διασώσεις» τους, από τα μέτρα και αντίμετρα τους, από τα Μνημόνια
που «φεύγουν» και την «υπευθυνότητά» τους. Δεν μας φοβίζει να βάλουμε
ψηλά τον πήχυ. Μας φοβίζει να κοιτάμε χαμηλά και να καταλήξουμε στα
γόνατα, άλλη μια φορά ικέτες για τις ζωές μας.
Για το λόγο αυτό υπάρχουμε. Για το λόγο αυτό ακριβώς βρίσκομαι κι εγώ στο Μέτωπο.
Για τον ίδιο λόγο είναι που σας ζητώ να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια,
που δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια ούτε βολεύεται στα κλισέ των
επαγγελματιών της πολιτικής.
Κάνει όμως κάτι πολύ σπουδαιότερο.
Προσφέρει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση της προσφοράς σε έναν σκοπό που σε
καταξιώνει σαν άνθρωπο, επειδή ακριβώς ξεπερνάει τα στενά ατομικά όρια
και στοχεύει στην επαναθεμελίωση μιας πατρίδας ελεύθερης από τους
δυνάστες της. Προσφέρει την πιο κατάλληλη απάντηση στην ερώτηση που
πιθανόν να δεχτείς αύριο - μεθαύριο από τα παιδιά σου.."κι εσύ τι έκανες
για να μας προετοιμάσεις ένα καλύτερο μέλλον;".
Ήμουν στο Μέτωπο.
