Θα υπάρξουν στιγμές...

Θα υπάρξουν στιγμές
που θα έρχομαι
σαν άνεμος
ή σαν ψυχή ματωμένη.
Στο πλατύσκαλο των ονείρων
θα ακουμπώ το σώμα μου
και οι αναμνήσεις θα τριγυρνάνε
μέσα στο σπίτι,
κάνοντας υποκλίσεις
σε μια ευγενική φυσιογνωμία
που έχασα στο παρελθόν.
Ήταν μια οντότητα
που τη δανείστηκα
και δημιουργήθηκε αξεπέραστο χάσμα,
για να κυνηγώ τις χίμαιρες
και να βάζω προσωπικά στοιχήματα
τάχα με τον εαυτό μου.
Ίσως το άλμα προς τον ιδανικό κόσμο
που διακαώς επιθυμούσα,
να έγινε ερήμην μου
και τα σκαλιά που ανέβηκα
να ήταν ένα σκοτεινό υπόγειο,
όπου οι ανάσες των ανθρώπων μ’ έπνιγαν,
αλλά σίγουρα έπλαθαν
μία ευπροσάρμοστη ύλη.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης