Ένα ταξίδι ακόμη...

 

 

Ένα ταξίδι ακόμη...

Με τις σκέψεις να μη σταματούν,

κανείς ορίζοντας να μην τους φτάνει,

πολλά όνειρα να προσδοκούν...

Η μέθη ενός παραδείσου κοντινού,

πλημμύρισε της ματιάς το φευγαλέο,

κράτησε ο χρόνος μια στιγμή...

κι έπλασε τοπία αιωνιότητας

με το ανυπότακτο σκαρί,

με το πανί περήφανο,

ανέμους να προσελκύει...

Οι φράσεις να μην αρκούν,

να είναι περιττές...

Μόνο με των χειλιών το άγγιγμα

και την αλμυρή αγκαλιά,

να ακούγεται δυνατά

της ψυχής το φτερούγισμα,

οι πόθοι των νησιών να ξετυλίγονται...

σημαίες ελπίδας κι αισιοδοξίας

που δεν κρύβονται...

Λάσκαρης Π. Ζαράρης