Ένα ποίημα από τον Σάββα Τσαλίκη

Τούτος ο δρόμος   Γεμίσαμε σειρήνες και ψυχοφάρμακα Σε μια πόλη που αρνείται. Που αρνείται να μας κοιτάξει κατάματα, Παρουσιάζοντας ένα πρόσωπο τραχύ, μέσα από ακάλυπτες υπογραφές και υποσχέσεις, αφημένες στη στροφή με το εκκλησάκι. Τούτος ο δρόμος φτιάχτηκε  για να τον περπατούν όλοι. ΤΟΥΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΟΛΟΙ Γεμίσαμε  νονούς και ρουφιάνους σε μια πόλη που στεγνώνει τον ιδρώτα των εργατών, αλλάζοντας τα ονόματα των ηρώων, για να δουλεύουν οι πένες, φτιάχνοντας στιχάκια στη μνήμη τους. Άξιοι λύπησης οι βασανιστές των ιδεών μες τους χειμώνες, λαμπρή η πορεία των ποιητών μες τους αιώνες, αφήνοντας τα παράθυρα ανοιχτά προς την κακομοιριά τους. Υψώνω μαύρη σημαία στην απρόσωπη πόλη. Τούτος ο δρόμος φτιάχτηκε  για να τον περπατούν όλοι.   Σάββας Τσαλίκης