Ο συλλογισμένος

Φοβερό το φως της ψυχής

μέσα στην απέραντη αγάπη,

όταν βυθίζεται στην αναζήτηση της ευτυχίας

και πάνω στο τρεμάμενο χέρι παίζουν

αλλιώτικοι κόσμοι απ’ το ένοχο χθες·

οι φθόγγοι μιας ζωής που κύλησε

στην αμφιβολία.

Άπιαστο πολυταξιδεμένο φως,

του φορτισμένου σώματος ο λυγμός

ο κουρασμένος.

Κοίταξε μακριά στο πέλαγος

παράξενοι οι άνθρωποι

που μες τον ήλιο αγναντεύουν τα ωραία

μα περπατούν παράλυτοι από κάποιον εθισμό

γιατί το φως στα χέρια τους σκοτώνεται,

η αλήθεια τους πλήγωσε το μέλλον

κι έτσι αγάλματα απομένουν

μιας μοίρας που τους πρόδωσε την αφθαρσία

και βούιξε ο κόσμος

για την απάτη των χρωμάτων.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

***  Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "Δέκα σκάλες προς τον ουρανό"