Ένα ποίημα από τη Vicky Kostenas Lagdos

Lady in red

Πάρε ένα ροδοπέταλο

της αλιπόρφυρης μοναξιάς.

Μια θέση περίβλεπτη,

που ν’ αγκαλιάζει το φεγγάρι.

Πιο πάνω στάσου κι απ’ τα όνειρα

της πιο ψηλής ελπίδας κι απ’ το δάκρυ

του κόσμου της υπομονής την παρηγόρια.

Φύσηξε το μαΐστρο μέσα απ’ του κοχυλιού

την αυθιγενή παράσταση.

Με φρύγανα σαΐτεψε του Ζέφυρου

τη λίγεια θυγατέρα, που τ’ αναφιλητό

της άφησε στο κύμα σαν τούτη δόθηκε

στου παντεπόπτη Δία τη βιγκέρα.

Πάνω απ’ τη ράχη του κύματος

χαίρονται οι αέρηδες τη λευτεριά

και  την πνοή τους σέρνουν

στη σύναξη του Νότου και στ’ αθύρματα

μετά την κατασταλαγή του μούστου

μ’ ένα τραγούδι Λίνειο, Διονυσιακό.

Τ’ ανείπωτο κι ερωτικό απ’ της καλλίφωνης

ερπύστριας θάλασσας τ’ αλμυρό αναφιλητό.

Πάρε ένα τραγούδι απ’ το κοχύλι,

που σαν ηχεί, αδειάζει τη θάλασσα.

Πάρε της αλμύρας τ’ αλάτι,

που κούρνιασε στων χειλιών την άκρη

κι έχτισε εύκτιτα τα όνειρα της προσμονής.

Όσα με της ευχής το πρόσταγμα

οργιές ονείρων φτεροκοπούν στα πέλαγα

ως τα σχοινιά της πλώρης,

όπου η κροκόπεπλη Ηώ

απ’ του Ωκεανού το ρέμα ξεπροβάλει.

Πιάσε το μέλιχρo ρυθμό,

που θα σε φέρει στην από μύρια δώρα

θαλασσόβρεχτη αγκάλη των πόθων.

Μπες μες το λίγειο χορό

τον βέλτιστο του έρωτα

κι απίθωσε μια ελκυστική φιγούρα

μπροστά απ’ της Θέτιδας τα πόδια.

Μην αστοχείς μια προσευχή

στην εύπλοη αναλαμπή να κάνεις

για την ανάκαμψη του αδήριτου πόνου

απ’ τη μελαγχολία του θεϊκού Νότου .

Vicky Kostenas Lagdos, Dichterin

Zürich, 25. August 2011

Το ποιητικό μου έργο καθ΄ ολοκληρία είναι κατοχυρωμένο σε δικηγορικό γραφείο της Ζυρίχης... Η όποια υφαρπαγή στίχων μου συνεπάγεται και ισοδυναμεί με σοβαρές συνέπειες.