Ένα ποίημα από τον Θεόδωρο Σαντά

<>ΟΤΑΝ Ο ΗΧΟΣ ΒΡΑΧΝΙΑΖΕΙ

Όταν ένας ήχος  βραχνιάζει  μια ψυχούλα δοκιμάζει να κολυμπήσει στο φως . Ποιος στ’ αλήθεια δεν ένιωσε το αρμυρίκι στην πλάτη του όταν η μοναξιά κατασκηνώνει στην ποίηση κι οι ποιητές εισπνέουν την άπνοια ; Πόση ατέλεια κουβαλάει  η ασχήμια πόση λοιμική ξοδεύει ο αγέρας στη δολιχοδρομία του ονείρου πόση έρημο παρασέρνει ο νους στους αντίποδες των αισθήσεων; Όταν ένας ήχος  βραχνιάζει  εγώ φανερά θα σε ψάχνω, πάντα εκεί στο ασήμι που κρύβουν τα λόγια σου στη διαλογιστική της Εδέμ στην πολυωνυμία των όρμων στη θάλασσα τη ρηχή στην ακροστιχίδα των στίχων σου . Και καθώς θα γυρεύεις στη σκηνή σου  απύρετη τη διαθλαστική απ’ τη φλέβα σου ένα απάγκιο ν’ αφήσεις την αλμύρα της γης και θα στενεύουν τα Καλοκαίρια στ’ αντίσκηνα εγώ θα σκοντάφτω στη μοίρα σου. Και πριν προλάβεις να μου πεις ακόμα μια λέξη θολή και βραχνιάσει τελείως ο ήχος σου και πριν προλάβει  ο ήλιος   να μαζέψει το δίχτυ του αργά-αργά, στίχο-στίχο θα σου διαβάζω της Κυριακής μου το ποίημα και σαν καημός του πυράκανθου, θα σου πω : Κάπως έτσι, κορίτσι της θάλασσας  γεννιέται ο έρωτας! Απολλώνιος κύκλος Θεόδωρος Σαντάς, Θεσσαλονίκη 21-06-2009 δόλιχος=μέτρο που έχει μήκος 12 στάδια 2.αγώνας αντοχής σε απόσταση 5 περίπου χιλιομέτρων      στάδιο=μήκος ίσο με 600 πόδια