La donna del mare.

 

Un Adagio στη θαλάσσια γαλήνη

Θα βγω στ’ αγνάντι στα βουνοπλάγια

με τις παπαρούνες και τις μυρτιές,

που το τραγούδι τ’ ανέμου χορεύουν

και ξελογιάζουν τις κοπελιές.

Φτερά θ’ ανοίξω ν’ ανεβώ ψηλά στ’ ακροκορύφι  

να ταξιδέψω τα όνειρα πάνω απ’ του πελάγους  

την αλμυρή αναπνοή

δρόμους χαράζω για ξένα μέρη μ’ ένα πινέλο στο χαρτί

στεριές αφήνω ποτάμια σχίζω ώσπου να φτάσω στην κορυφή.

Κι όταν θα σκάσει ο τζίτζικας απ’ το ζεστό τραγούδι

θα βγω στις λιάστρες ν’ απαντήσω τη σοδειά τη φετινή,

που αγάλι ξηροψήνεται κάτω απ’ τ’ ανάβλεμμα του ήλιου

το γεννημένο από θροφαντή μελοσυκιά κι από φιλί πουλιού.

Vicky Kostenas Lagdos, Dichterin

Zürich, 10 September 2011