Ελπίδα και φως

 

Συμβίωση  μουσικής με ανταύγειa εικόνας

πάνω στη νεφέλη του ουρανού σημαδούρα,

που γέννησε το κλάμα με τη μια να προσπερνά

της αλληνής στη λιόφωτη του δειλινού χασούρα.

Στήνουν οι δυο τους  το χορό τον πόθο να δαμάσουν.

Η μουσική αποθέωση μεθάει από καημό

και τον σκορπά στα σύννεφα για να τον αφανίσουν

γυπαετοί και κόρακες στου πόνου το λυγμό.

Σταγόνες έγιναν βροχής τα πρώτα πλήκτρα της αυγής

και δάκρυσαν τα μάτια απ’ την οργή στο φύσημα τ’ αγέρα.

Δεν άντεξε ο ουρανός να κρυφακούει πονήματα.

Είν’ αστρικός, ρομαντικός θρεμμένος απ’ της καρδιάς τα νήματα.

Τον ενάλιο γέροντα ευθύς καλεί το πέλαγο και σκιάζει.

Σεισμό είπαν πως σήκωσε η τρίχαλη τρίαινά του

και το λαό αφύπνισε απ’ την ανάκλινδρη ανεμελιά του.

Τίποτα απ’ όλα δεν είν’ ορθό σαν ολόγυρα οι πέριξ ομολογούν

πως τα νερά ξεχείλισαν και την ακτή κατέκτησε τσουνάμι.

Ή ότι η μοίρα η ανθρώπινη είναι γραφτή κι ανάκλητη,

παίρνοντας μπρος ανεξέλεγχτα και τρέχει σαν κουνάβι.

Όταν  ίχνος κονδυλοφόρου  και χαρτιού δεν εντοπίστηκε

εκεί όπου η σπορά μπερδεύτηκε στου νου το στέρφο δράμι.

Vicky Kostenas Lagdos, Dichterin