La facella d’esperanza

Se volessi  descrivere un sogno parlerei con le stelle.

Invero oggi perché troppe volte ho vissuto quelle

che cadono finiscono a terra.

Se potessi descrivere solamente un sogno al cielo  

parlerei di te.

Di come silenziosamente sei entrato nel profondo  

della mia anima.

Se volessi dipingere l’ esperanza

prenderei  il colore di coraggio.

Μια μέρα θα φύγουν τα σύννεφα  κι η αλήθεια θα πάψει

να  χτυπάει τα έρημα  κι απόμερα  βραχονήσια.

Το ’δειξαν  τα σημάδια των καιρών και  των θεών

τα  κόβαλα και  ζάρια στο τραπέζι.

Ο ήλιος θα ξεσχίσει  τα κροσσωτά της άλμπα πέπλα

κι αφού το βλέμμα θα  ξεχύσει πάνω στα παλίνδρομα  κύματα  

με τ’ ανελέητο  τραγούδι των Σειρήνων  στα χείλη ,

θα  αποζητά  καινούριους  λόφους  ν’ απαγκιάσει την ελπίδα.

Κι  όσα πεφτάστερα δεν άντεξαν  το βάρος  να παλέψουν,

στη  γη σωριάζουν τ’ άψυχο κορμί 

για να χορέψουν  τον κύκλιο  χορό .

Μια  ευθύβολη  ματιά  κρατάει το ταξίδι  του έρωτα 

στη  χρωματόλυση ενός  αθώου δειλινού.

Σαν το φιλί του σβελτοκράχτη αγέρα, που με το πρώτο φύσημα

τα  λογικά σαλεύει  και μες σε περιπέτειες

μας σπρώχνει και παιδεύει.

Μόλις το βλέμμα αβλεπτί  φροντίσει να συντάξει

παίρνει  φωτιά ο ουρανός  τ’ αστέρια του ν’ ανάψει.

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin

Zürich, 6. November 2011