Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Της θάλασσας τραγούδι

Στη γλύκα του άπιστου νοτιά, θάλασσα θα αγγίξω
βουβά νησιά που θέλουνε, το κύμα να σου πίνουν.
Στ’ ανθοστόλιστα μαλλιά, με του βυθού στολίδια
ονόματα νοσταλγικά χαρίζουνε, των ταξιδιών τη μοίρα.

Κόρη αυγής παράξενης, δάκρυ πορφυρένιο
στα βράχια ξεθυμαίνεις τον άδικο θυμό σου.
Σώμα που ήλιου χάδι πάντοτε ποθείς
και φοβερά μυστικά αναζητείς,
αφήνεσαι σε χέρια τρεμουλιαστά απ’ τη σοδειά της άνοιξης,
μέσα σε μάτια εκστατικά στ’ Αυγούστου το παιχνίδι!
Ώμοι αγαλματένιοι ξεχωρίζουν στου σκοταδιού το πύκνωμα,
στήθη σε ξέγνοιαστη ζωή πληθωρικά γεμίζουν
στου φεγγαριού το λάγνο ασημόχρωμα,
ερώτων σάλπισμα σ’ απάνεμες ακρογιαλιές να ακουστεί
και να βουλιάξει ο πόνος στο υγρό χαλί μιας ανδροπνίχτρας μοναξιάς.

Απ’ του ουρανού τα βαριεστημένα χρώματα βυζαίνω ευτυχία
κι από το κλάμα του μωρού μιας μέρας απατηλής που με κεντρίζει
νιώθω το πέρασμα μιας καρδιοκλέφτρας Αλισάχνης.
Βαδίζω σ’ άγουρο κορμί που αναστήθηκε μες του πελάγου την ταραχή
ελπίζοντας το θαύμα, τα φιλιά, τ’ απαλοκύματα
στο ρυθμικό γουργουρητό του φλοίσβου που ημερώνει
τις βυθισμένες ψυχές που αρνιούνται τόσο φως!

Με την ανάσα σου εθίστηκα σ’ αγγέλων μονοπάτι,
της απεραντοσύνης ξελόγιασμα στις θολές κορυφογραμμές.
Του ονείρου ύμνος ζωτικός, ελκυστικό τραγούδι
σκαλίζεις σ’ απόμερες σπηλιές, σε όρμους γραφικούς
λόγια αγάπης αξέχαστα, την πίκρα να σου πίνω
στο μεταξένιο δέρμα σου, των ναυαγισμένων καραβιών.

Λάσκαρης  Π. Ζαράρης


***  Β΄ Βραβείο από το Πολιτιστικό – Λογοτεχνικό  Περιοδικό «Δευκαλίων ο Θεσσαλός» το έτος 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου