Ένα τραγούδι από τη Βίκυ Κώσταινα Λαγδού

ΣΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Στης νύχτας το ντραπέ φουστάνι

δες πως η ανάσα μου συνόρεψε

μ’ ό,τι αξίζει στην αυγή

και η ματιά μου χόρεψε

στου ουρανού την ενοχή.

Έλα ασήμωσε το δάκρυ μου,

που κύλησε απ’ τα μάτια μου.

Πάρε τη σκέψη μου

και κάνε την αρμύρα.

Το νου ξελόγιασε

και ρίξε με βορά στη μοίρα.

Κι εγώ στης νύχτας μες τη ζάλη

ψάχνω στα φώτα να σε βρω.

Δεν φτάνει το κύμα στ’ ακρογιάλι,

που όλο θροεί με τον καιρό.

Όσα κι αν έλεγες

τα πήρε ο άνεμος

και τα ’κανε ρημάδια.

Δεν αγρικά η θάλασσα,

που αφρίζει κι αψηφά

κακού καιρού σημάδια.

Vicky Kostenas Lagdos

Dichterin

Zürich 16. März 2012