Αθάνατο θα μείνει τ’ όνομά του

Πλέξε μας, Θείε Όμηρε, ύμνους του Αχιλλέα,

τη μεγαλοψυχία του ήρωα ανέδειξε και την υπερβολή,

αγγίζοντας τους ανθούς της ρώμης και της ανδρείας

με του στίχου τα πανέμορφα στολίδια.

Μες στα τριφύλλια, παιδί τον ήλιο κυνηγούσε

και της αυγής το φόρεμα αφήνονταν μπροστά του.

Κόρη γλυκιά που η νύχτα είχε κοιμίσει

στην αγκαλιά των αστεριών

και οι Θεοί τα ποθητά της χρώματα άπλωναν

στης Φθίας τα μεστωμένα στάχυα,

στης Όθρυς τις πάλλευκες κορφές

πλουτίζοντας της νιότης τις ολόδροσες πηγές.

Μάταια τον πόνο, το θυμό του Αχιλλέα

θέλανε ν’ αποκοιμίσουν οι σύντροφοί του, Μυρμιδόνες

για το χαμό των λατρευτών του φίλων,

του Πάτροκλου και του Αντίλοχου

στης Τροίας την πεδιάδα!

Η μοίρα που του ’δωσε του πολέμου την οργή

και του σπαθιού την τρέλα, έγινε του Πηλέα σκληρή ανταμοιβή…

Στα κάστρα της πόλης πηγαινοέρχονταν οι εχθροί

ανεμοπλάστρα γη τις Σκαιές Πύλες φάνηκε να δονεί

σαν πρόβαλλε η ατρόμητη μορφή του Αχιλλέα

με το σφυρήλατο βλέμμα και τους βραχώδεις ώμους.

Και βρόντηξε σαν κεραυνός που άπλωνε στα ουράνια

τα φωτεινά κλαδιά του, μα ύστερα ριχνόταν με μανία,

σκορπώντας στον Σκάμανδρο άπειρα κουφάρια.

Της ψυχής που πόθησε τόσα μεγάλα έργα,

σκιά θανάτου πέρασε και άγγιξε το βλέμμα!

Ραγισματιά της πέτρας απ’ του δόρατος την ακονισμένη άκρη,

φαρμακερό βέλος του Πάρη που του ’κλεψε την αθάνατη ζωή!

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

**  Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ 1^ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΕΛΑΣΓΙΑΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ, ΜΕ ΘΕΜΑ «ΑΧΙΛΛΕΑΣ, ΟΜΗΡΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ».