Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Του πάθους η ανελέητη επιδρομή





Το σώμα σου αστόλιστο, σχεδόν παραδομένο,
ένα φεγγάρι καμπυλωτό στου ουρανού τα χέρια
που τα όνειρα οδηγούσε σε φυγή απ’ της μοναξιάς τον δρόμο,
σηκώνοντας ανάσα και φωνή ικετευτική,
καθώς τα δάχτυλα κέντριζαν του έρωτα πυλώνες.
Τα χάλκινα μαλλιά άστραφταν απ’ τα πλεγμένα φύλλα απάνω τους
μες στο αγκαλιασμένο κύλισμα των δύο υπέροχων σωμάτων,
σαν ίσκιοι φαίνονταν ενός πυκνού και μυρωδάτου φυλλώματος
που έσερναν το βήμα τους στη μουσκεμένη γη
κι είχαν σίγουρα διδαχτεί το τέλειο δόσιμο από φιλήδονες νεράιδες.

Κι ύστερα απέμεινες μια ύπαρξη σκοτεινή
που εισέπραξε το φόρο υποτέλειας μ’ ένα ακόρεστο φιλί,
του ευλογημένου πόθου αποτύπωμα, στα χείλη μου που μάτωναν.
Μάτια θάμπωσαν απ’ του πάθους την ανελέητη επιδρομή,
και βλέφαρα τρεμόπαιξαν στο λάγνο φύσημα του αγέρα.
Η γλύκα του προσώπου κύλησε στα πόδια σου
και τ’ απαλά αγγίγματα έγιναν χτυπήματα της μοίρας,
έγιναν της σκέψης βάναυσοι σταθμοί
που μάδησαν τ’ αγνά τινάγματα της φαντασίας.

Προσηλωμένη στου έρωτα την ιεροτελεστία
ξόδευες το σώμα σου αλόγιστα, στερεύοντας τις εύοσμες πηγές
και τα γαμψά σου νύχια έχωνες στις σάρκες μου.
Κι όταν το βλέμμα σου σταμάτησε να γυροφέρνει,
για να θαυμάσει στα μάτια του θύματος
τη βεβαιότητα της επικράτησής σου,
έναν θρυμματισμένο καθρέφτη ένιωσες ολόκληρη τη ψυχή σου·
μια εκδοχή ενός διαφορετικού κι απόμακρου παραδείσου.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

7 σχόλια:

  1. Ωραίο ποίημα φίλε ποιητή.
    Μόνο θα ήθελα να προβώ σε κάποιες παρατηρήσεις.
    Ο τίτλος καθώς και κάποιες άλλες εκφράσεις είναι μάλλον αδόκιμες. Ακόμη και εάν αναζητήσει κανείς στο Ίντερνετ την έκφραση "επιδρομή του πάθους", ζήτημα είναι αν τη συναντήσει μία φορά. Επίσης, ούτε η έκφραση "σηκώνω ανάσα" εμφανίζεται καμία φορά, ούτε η έκφραση "κεντρίζουν τα δάχτυλα", και μία φορά βλέπω την έκφραση "πυλώνες του έρωτα". Συνήθως εμφανίζεται η έκφραση "πυλώνες της ΔΕΗ". Αδόκιμη είναι και η έκφραση "φιλήδονη νεράιδα", όπως και "λάγνο φύσημα". Επίσης, πώς είναι δυνατόν να "κυλά η γλύκα", ακόμη και ως μεταφορά, δεν λέγεται. Τρομερά αδόκιμη είναι και η έκφραση "της σκέψης βάναυσοι σταθμοί". Όταν λέμε "σταθμοί της σκέψης", εννοούμε συνήθως σταθμούς στην "Ιστορία της σκέψης". Επίσης, σας προκαλώ, βάλτε στο Ίντερνετ την έκφραση "βάναυσος σταθμός", δεν θα την βρείτε να απαντάται πουθενά.
    Ας υποθέσουμε ακόμη ότι χρησιμοποιείτε την ελεύθερη, αυτόματη γραφή, αυτό θεωρείτε ότι νομιμοποιεί την χρήση οποιωνδήποτε συνδυασμών λέξεων που δεν απαντώνται πουθενά αλλού, σε κάποιο σοβαρό βιβλίο ή έστω πολλές φορές στο Ίντερνετ; Συγνώμη κύριε αλλά αυτό είναι κακή και λάθος χρήση της γλώσσας, δεν είναι ποίηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ φίλε -αν και καταθέσατε το σχόλιό σας ως ανώνυμος- θα σας απαντήσω ότι η ποίηση δεν αξιολογείται με βάση τη δόκιμη χρήση των λέξεων, κάτι που συνηθίζεται ευρέως στον πεζό λόγο και ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφραστεί ακόμη και με τον ασύμβατο αυτό τρόπο, εφόσον τα συναισθήματά του τον οδηγούν σ' αυτό ακριβώς. Αρκεί να γίνεται από δική του επιλογή και όχι από άγνοια σωστής χρήσης της γλώσσας.
    Σας ευχαριστώ, να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σας και πάλι,
    Αγαπητέ κύριε, δεν νομίζω ότι ποίηση είναι να γράφει κανείς όπως θέλει, διότι τότε βγαίνει με κάποιο τρόπο εκτός της γλώσσας. Και πέστε μου, ποιό το νόημα μίας ιδιωτικής γλώσσας; Με την υπακοή στους κανόνες της γλώσσας οι άνθρωποι εντασσόμαστε στον κοινωνικό ιστό. Αναγνωρίζω ότι στο ποίημά σας εκφράζετε έντονο συναίσθημα. Όμως αυτή η υπερβολή συναισθήματος, αν δεν καθοδηγείται από το νου, καταλήγει στο ανεννόητο.
    Πιστεύω ότι το δύσκολο φυσικά δεν είναι να γράφει κανείς ό,τι θέλει, αλλά ό,τι πρέπει, με την έννοια ότι περνά τη συναισθηματικότητά του στο λόγο. Δεν μιλάω εδώ μόνο για μία τάξη του λόγου, αλλά για σωστούς τρόπους έκφρασης. Νομίζουμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε για τα πάντα, αλλά δεν είναι έτσι. Για κάποια πράγματα δεν μπορούμε να πούμε τίποτε. Όχι γιατί αυτά δεν υπάρχουν, αλλά γιατί απλώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις για να τα περιγράψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα γιατί δεν το παραδέχεστε; Όταν γράφετε είστε βυθισμένος στο ασυνείδητο. Έτσι εξηγούνται οι "μη-συμβατικές" εκφράσεις. Άρα η χρησιμοποίηση αυτών των ακατανόητων εκφράσεων δεν είναι εκούσια επιλογή. Εάν ήσασταν πραγματικά ελεύθερος κύριε, να επιλέξετε, δεν θα τις χρησιμοποιούσατε. Αγαπητέ κύριε η ελεύθερη επιλογή είναι ίδιον ελεύθερων ανθρώπων. Η ελευθερία έχει να κάνει με τη λογική σκέψη που οδηγεί στη σωστή χρήση του λόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ φίλε,θα σας απαντήσω αλλά αυτή θα είναι και η τελευταία μου απάντηση εφόσον δεν είναι πρέπον να μπαίνω σε κάποιον διάλογο με άνθρωπο που δεν φανερώνει το όνομά του. Από τον τρόπο που διατυπώνετε τις σκέψεις σας κατάλαβα πως δεν σας απασχολεί καθόλου η ποίηση, οι εκδηλώσεις αυτής όπως οι εικόνες, οι μεταφορές και κάθε στοιχείο έκφρασης που μεταχειρίζεται ο δημιουργός προκειμένου να ανασάνει. Πράγματι για μένα προσωπικά οι λέξεις είναι ανάσες και όχι πρακτικά μαθηματικά. Θα ήταν περισσότερο κατάλληλο για την περίπτωση να δείξετε κατανόηση και ν' αποδεχτείτε το γεγονός πως για όσους ασχολούνται και γράφουν ποίηση, για τον καθένα ξεχωριστά υπάρχει κι ένας μοναδικός και εντελώς διαφορετικός τρόπος έκφρασης. Σας ευχαριστώ γι' αυτή την επικοινωνία και την ήπια αντιπαράθεση λόγων και σκέψεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε αναγνώστη που υπογράφεις ανώνυμα και σχολιάζεις ακατάπαυστα το ποίημα του κυρίου Λάσκαρη, πόσο φαίνεται, πόσο λίγο γνωρίζεις από ποίηση. Η ποίηση είναι η τέχνη της σύνθεσης, ακόμα και φαινομενικά ασύνδετων, αταίριαστων λέξεων, που, όμως,συνδεόμενες μεταξύ τους αποκτάνε ένα αριστουργηματικό νόημα. Στην ποίηση δεν χωράνε κλισέ, η ποίηση πολλές φορές είναι εκκεντρική, αντισυμβατική, γοητευτικά επαναστατική. Δεν καθοδηγείται από τη λογική, αλλά από το συναίσθημα. Η ποιητική δημιουργία δεν οριοθετείται, υπάρχει ελευθερία ως προς την έκφρασή της και την γλώσσα που θα χρησιμοποιηθεί από τον δημιουργό. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν αντικειμενικές αποδοχές στην ποίηση, δεν φυλακίζεται, δεν γνωρίζει από "υπακοή" σε κανέναν νόμο, ούτε καν σε αυτόν της γλώσσας. Κύριε Λάσκαρη συγχαρητήρια για το ποίημά σας! Είναι καταπληκτικό , για μένα οι λέξεις που δημιουργείτε αυθαίρετα, του προσδίδουν βάθος στο νόημα και μια μοναδική ιδιαιτερότητά! Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε μαζί μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε, αισθάνομαι την ανάγκη να σ' ευχαριστήσω γι' αυτή την υπεράσπιση. Από χρόνια έχω κατασταλάξει στην άποψη πως υπάρχουν δύο ειδών ανθρώπων στην κοινωνία, αυτοί που "βλέπουν" με το συναίσθημα και άλλοι που "βλέπουν" με τη λογική. Η ποίηση -πιστεύω- είναι από τα λίγα τοπία που έχουν απομείνει αμόλυντα από το φαρμακερό δηλητήριο της λογικής, αυτής της "κοινής λογικής" που οδήγησε τη χώρα μας στην επώδυνη οικονομική κρίση. Να είσαι καλά και να έχεις πάντα στο νου αυτό που έγραφε ο Παλαμάς: "Παραδέχομαι τη φυλή των ανθρώπων που ονειρεύονται". Καλό βράδυ.

      Διαγραφή