«ΜΕ ΦΥΛΛΑ ΛΑΣΠΩΜΕΝΑ» από τον Δημήτρη Π. Κρανιώτη

Τα πλατάνια της γειτονιάς

δεν μπόρεσαν

να κοιμηθούν.

Πλανιόνται

σαν κομμένες ανάσες,

ανάμεσα στα βήματα

του κουρασμένου πλήθους.

Ελπίζουν όμως

να γίνουν

τραγούδι φθινοπωρινό,

κλαδιά γυμνά

χωρίς φιλιά,

με φύλλα λασπωμένα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΚΡΑΝΙΩΤΗΣ

(από την ποιητική συλλογή "Νοητή Γραμμή", 2005)